Een betere wereld door zzp’ers?
Afgelopen zaterdag had ik een leuk feestje. Een collega-ondernemer, een zzp’er met wie ik op gezette tijden zaken doe, vierde het tienjarig bestaan van zijn bedrijf. 
De bijeenkomst in een tjokvol restaurant in Den Haag werd een ode aan écht ondernemerschap. Zo’n tachtig relaties waren aanwezig om desbetreffende ondernemer te feliciteren met deze mijlpaal. Het mooiste van de avond? Naast de smakelijke champagne en de hilarische speech met triggerende zelfspot was er een cheque van 5000 euro die aan een goed doel werd geschonken!
Staat van ontbinding
Tja. Als u dit zo leest, dan vraagt u zichzelf ongetwijfeld af of ik wel zeker weet dat het hier om een feestje van een zzp’er ging. Ik begrijp die gesuggereerde beeldvorming. Want, net als u heb ik ook als ik het woord zzp hoor, zo langzamerhand de indruk dat we het over een groep in de samenleving hebben die zichzelf het liefst zo snel mogelijk als ‘in staat van ontbinding’ verklaart als er weer ‘even’ een discussie oplaait over thema’s als het afschaffen van de zelfstandigenaftrek. Of als er gediscussieerd wordt over de moeite die zzp’ers hebben om het hoofd boven water te houden. Dat we het dus hebben over mensen die meteen subiet en kritiekloos – en zonder inspiratie – in de verdediging schieten als het ineens over ambitie én groeien en bloeien gaat.
Maar nee. Dit was een ondernemende zzp’er. Een echte ja. En ook nog een met een goed hart. Want, dat verhaal van die 5o000 euro is een bijzonder verhaal.
Tien jaar geleden was de desbetreffende ondernemer nog een armlastige 20-jarige student aan de TU in Delft. Geen cent te makken. Maar toch al een ondernemende spirit. Als striptekenaar. Hij had zijn eerste stripboek gemaakt maar had geen enkele euro beschikbaar om de drukkosten van zijn eerste uitgave te bekostigen. Zijn ouders hebben hem toen die 5000 euro geleend. En hij kon van start. Gekscherend noemde hij het in zijn speech afgelopen zaterdag zijn eerste durfkapitaal. Natuurlijk wilde hij die 5000 euro in de loop van de jaren aan zijn ouders terugbetalen maar die wilden daar niets van weten. Lief van zijn ouders uiteraard.
Hele artikel · Bron: Telegraaf · 23/2/2016