Zzp’er: van held naar One-Trick-Pony of Jack-Of-All-Trades?

Per 1 mei 2016 treedt de Wet deregulering beoordeling arbeidsrelaties (DBA) in werking. De Wet DBA moet het aantal schijnzelfstandigen terugdringen en de handhaving mogelijkheden gaan verbeteren.

Er is aanhoudende kritiek op de Wet DBA. Deze kritiek richt zich op het feit de wet in de praktijk lastig uitvoerbaar lijkt te zijn. Ook zijn er onduidelijkheden over de werkwijze van de Belastingdienst.

Dagelijks zijn er nieuwe voorbeelden die het nieuws halen en steeds weer gaat het om onduidelijkheid over de wet en de werkwijze van de Belastingdienst.

Wie gaat nu aan wie uitleggen hoe het echt werkt?

Het verleden heeft aangetoond dat de Belastingdienst niet altijd even goed raad weet met nieuwe werkprocessen. Wiebes schreef in januari in een brief aan de Eerste Kamer dat er 400 voorbeeldovereenkomsten behandeld zijn en dat er nog 350 in de pijplijn zitten. Als we zo doorgaan, hebben we straks duizenden modelovereenkomsten die ervoor moeten zorgen dat er vooraf tussen opdrachtgever en opdrachtnemer duidelijkheid bestaat over de arbeidsrelatie.

De onduidelijkheid over wat nu precies duidelijkheid moet zijn, vormt het grootste probleem. Volgens Wiebes een grap. Maar voor honderdduizenden hardwerkende zzp’ers een uiterst serieuze aangelegenheid.

Ter illustratie twee voorbeelden van de onduidelijkheden die zijn ontstaan:

Voorbeeld 1: eindverantwoordelijkheid in de zorg

De Belastingdienst weigert honderden ingediende modelovereenkomsten aan zorg-zzp’ers toe te kennen vanwege de nieuwe kwaliteitswet Wkkgz. De ministeries van Financiën en VWS zijn het oneens met elkaar. Kern van het probleem is dat in de kwaliteitswet Wkkgz staat beschreven dat de eindverantwoordelijkheid voor de kwaliteit van de zorg altijd bij de eerste partij ligt die een klant in zorg neemt. ‘Dat betekent bijvoorbeeld dat als een thuiszorginstelling een klant opneemt en een zelfstandige wijkverpleegkundige de opdracht geeft om bij deze klant langs te gaan, de instelling eindverantwoordelijk is voor de kwaliteit. Dit gaat dan vooral over de naleving van alle zorgwetten en -regels. De Belastingdienst leest hierin echter dat er sprake is van een gezagsverhouding in arbeidsrechtelijke zin. De bewuste wijkverpleegkundige is in de ogen van de Belastingdienst dus niet zelfstandig maar een schijnzelfstandige (zie Zorgvisie).

Voorbeeld 2: zzp’ers met een langere opdracht 

Er is onduidelijkheid over de duur van de opdracht. Het gaat dan om zzp’ers die volgens de Belastingdienst langer voor een opdrachtgever werken dan ‘gebruikelijk is in de branche’. Wat is gebruikelijk in welke branche? Wat is te lang? Is een jaar lang? Twee jaar of vijf jaar? Stel een zzp’er gaat aan de slag als projectdirecteur bij een bruggenbouwer. Als projectdirecteur is hij verantwoordelijk voor het ontwerp, de bouw, de plaatsing en de opening van de brug. Je zou kunnen zeggen dat het een project is met een duidelijke kop en staart. Het begintraject tot en met de opening neemt vijf jaar in beslag. Is dat te lang? De Belastingdienst is onduidelijk over wat ze verstaat onder ‘gebruikelijk in de branche’.

Hele artikel · Bron: ZiPconomy · 3/3/2016