Het grootste probleem voor de werkende middenklasse is de Haagse Herverdelingsmachine
Nederland is een van de meest genivelleerde landen van Europa. Nivelleren zit diep in ons systeem verankerd. Alles is gericht op herverdelen: de toeslagen, heffingskortingen, collectieve uitgaven, kwijtscheldingen, subsidies. Hierdoor loont het niet om meer te gaan werken en wordt de rekening onevenredig zwaar bij de werkende middenklasse neergelegd.
Dit raakt aan het rechtvaardigheidsgevoel van mensen:
Het is niet uit te leggen, dat mensen die niet werken er meer op vooruit gaan dan mensen die wel werken.
Het is niet uit te leggen, dat de uitkeringen harder stijgen dan de lonen.
Het is niet uit te leggen, dat als je meer uren gaat werken, je direct allerlei toeslagen en heffingskortingen kwijt raakt.
Dat vinden wij niet eerlijk. Daarom wil de VVD een Koopkrachtwet met daarin twee belangrijke maatregelen:
1) Wij gaan wettelijk regelen dat werkenden er áltijd meer op vooruit moeten gaan dan mensen die niet-werken. Dat is een principieel punt.
Tijdens onderhandelingen voor het koopkrachtbeleid ligt de focus te vaak op de laagste inkomens waardoor de middengroepen tussen de wal en het schip vallen. Daardoor loont het niet om te werken en blijven middengroepen achter in koopkracht.
2) Lonen moeten harder stijgen dan uitkeringen. Dat klinkt natuurlijk gewoon logisch, maar in Nederland Nivelleringsland is het dat niet.
In Nederland worden de uitkeringen 2 keer per jaar verhoogd.
Er zullen weinig werkenden zijn die dat na kunnen zeggen. Zij krijgen vaak maar 1 keer per jaar een salarisverhoging. Daarnaast zit er iets fout in ons systeem: Uitkeringen stijgen harder dan het loon van Jan Modaal.
Dat komt door de halfjaarlijkse automatische koppeling van de uitkeringen aan het minimumloon, die vervolgens weer is gekoppeld aan de gemiddelde CAO-loonstijging. Er is natuurlijk geen werkende Nederlander die ieder half jaar de gemiddelde CAO-loonstijging krijgt. Deze systematiek zorgt ervoor dat uitkeringen in Nederland harder stijgen dan het loon van werkende middengroepen. En dan moeten de nivellerende heffingskortingen en toeslagen overheen zijn gegaan. Hoezo is dat eerlijk?
Daarom willen wij een andere koppeling tussen het minimumloon en de arbeidsrelateerde uitkeringen. Dat gaat hierbij dus om de bijstand en de werkloosheidsuitkeringen.
We kiezen voor een koppeling aan de inflatie, aan de stijging van de boodschappen. Naar verwachting is die lager dan de stijging van de gemiddelde CAO-lonen. Daarnaast willen we voor een modernisering: Niet meer 2 keer per jaar een stijging maar slechts 1 keer per jaar . Voor de AOW en arbeidsongeschiktheidsuitkeringen blijft alles bij het oude.
Deze maatregel zorgt voor structurele besparing op voor lastenverlichting. Maar ook als het geen geld zou opleveren, zouden we deze maatregel nemen. Omdat we vinden dat werken weer moet gaan lonen.
OPINIE

Thierry Aartsen, Tweede Kamerlid VVD · 29/1/2025 · VVD agenda voor werkend Nederland
Plaats een reactie